Predsjednik Opštine Bijelo Polje Aleksandar Žurić uručio je Nagradu “Risto Ratković” ovogodišnjem dobitniku Alenu Bešiću iz Novog Sada.
Bešić je dobio Ratkovićevu Nagradu za knjigu “Golo srce” koju je 2012. objavila Narodne biblioteke „Stefan Prvovenčani“ u Kraljevu.
Obrazlažući nagradu članica žirija Svetlana Kalezić je kazala da savremena poezija ovih prostora, u kontekstu evropske lirike XXI vijeka u kojoj dominiraju kategorije disonantnosti i abnormalnosti, takođe izbjegava komunikativnu lagodnost želeći da stvori utisak iznenađenja i zaprepaštenja kod modernog čitaoca, te da se jedini stvaralački imperativ stopio se sa onim estradno-svakodnevnim – šokirati i samo šokirati.
- Utoliko je neobičnije danas naići na prave knjige u kojima se umjetnost neposredno obraća emocijama, i u kojima poetska slika, kao jedan od načina da se stvori najdublji dojam, postaje glavno sredstvo poetskog jezika. Upravo ovim svojim karakteristikama izdvojila se pjesnička zbirka Alena Bešića Golo srce, među četrdesetak knjiga razmatranih u izboru za dodjelu nagrade „Risto Ratković“. Takođe, tome je značajno doprinijela i činjenica da u ovoj, sa stanovišta kvaliteta vrlo kompaktnoj zbirci, nema pjesama u kojima bi se na bilo koji način osjetio pad kvaliteta visoko uspostavljenog već početnim ostvarenjima, kao i to što je Golo srce od početka do kraja vrlo brižljivo osmišljeno i jezički sprovedeno u djelo. Veliki stilisti su smatrali da se u osnovi svih pravila koja određuju izbor i upotrebu riječi zapravo nalazio jedan jedini zahtjev – zahtjev za očuvanjem pažnje. Bešić je kod savremenog, nervoznog, iskidanog i istrošenog čitaoca uspio upravo da „očuva pažnju“ namećući mu usporeni ritam svojih neobično pregnantnih stihova, tjerajući ga da se, barem na trenutak, zaustavi na obodima vlastitog vira. U toj poeziji, pored izrazite zgusnutosti izraza postoji obilje sentencioznih stihova koji svojom melodijom podsjećaju na stare narodne mudrosti onih krajeva u kojima su se, poput bjelopoljskog, preplitali krst i luna. U prilog tome govori i neobičan jezik ovih pjesama u kojima dolazi do miješanja savremenih riječi, arhaizama i turcizama, gdje ova orijentalnost neprekidno i dinamično prelazi kružni put od „začina“ do „glavnog sastojka“ djela, kazala je Kalezić. Ona je istakla da je posebno je zanimljiva i arhitektonika nagrađene knjige Alena Bešiča, jer podsjeća na neku modernizovanu varijantu dvostrukog sonetnog vijenca koji ne poštuje stroge ritmičko-metričke zakone odustajući od uobičajenih brojčanih okvira i madrigala: završni stih jedne pjesme, koji djeluje kao efektna finalna poenta, postaje početni stih narednog ostvarenja u kojem se prvobitna efektnost razgrađuje izvjesnim vidom autoironije.
- Ovo stalno poigravanje sa smislom (poezije podjednako kao i života), građenje i namjerno rušenje, neprekidna šetnja od vrha ka dnu podsjeća i na sam ritam postojanja u kojem se svaka ljudska jedinka njiše između strave i strasti, datosti i privida, ćutanja i izražaja. Bodler je često govorio o spasu putem forme: „Čudesna je povlastica umjetnosti da ono strašno, izraženo umjetnički, postaje ljepota, te da ritmizirani i raščlanjeni bol ispunjava duh mirnom radošću“. Alen Bešić je Golim srcem i svojom poezijom satkanom iz tkiva napetosti, kojoj je neočekivano podarena smirenost spoljašnje forme, uspio da zasluženo i jednoglasno zadobije oduševljenje žirija i učini ga ponosnim što se izuzetna nagrada dodjeljuje izuzetnoj knjizi, istakla je Kalezić.
Nagrađeni pjesnik Bešić je kazao da mu je ova ngarada posebno draga jer dolazi od međunarodnog žirija i ima regionalni karakter.
.jpg)